🧡“Límites que son apertas”🫂

A palabra límite soe soar dura ou fría, ás veces incluso esperta en nós rexeitamento porque a asociamos coa rixidez ou o castigo. Pero dende a Disciplina Positiva, os límites non son un muro contra o que bater: son unha aperta que contén, un faro que guía e unha mostra de amor que dá seguridade.

🌱 Por que os nenos e nenas precisan límites

Nos primeiros anos de vida, o cerebro infantil aínda está aprendendo a autorregularse. A cortiza prefrontal —a que organiza, planifica e anticipa consecuencias— está en construción. Isto significa que os nenos e nenas non sempre poden frear un impulso, esperar a súa quenda ou calcular riscos.

Aquí é onde os límites cumpren a súa función: sosteñen o que aínda non está maduro, ofrecendo estrutura e previsibilidade. Un límite claro transmite: “podes explorar, pero eu estou aquí para coidarte e marcar ata onde é seguro.”

🧩 O mito da “liberdade total”

A miúdo créese que a Disciplina Positiva consiste en deixar que os nenos e nenas fagan o que queiran, sen normas nin estrutura. Nada máis lonxe da realidade.

A confusión nace porque falamos de respecto, amabilidade e conexión. E algunhas persoas interpretan que respectar é ceder sempre ou que validar as emocións é permitir calquera conduta.

Pero validar non significa permitilo todo. A Disciplina Positiva é equilibrio: ofrecer agarimo e ao mesmo tempo marcar os límites que coidan.

👉 Sen límites, os nenos e nenas séntense inseguros, porque o mundo vólvese caótico e imprevisible, insostíbel.

👉 Con límites ríxidos ou impostos con dureza, séntense anulados, desconectados ou invalidados como persoas.

👉 Con límites firmes e amables, séntense coidados e acompañados: “podo enfadarme, podo chorar, pero hai alguén que me sostén e me guía.”

🧡 Amabilidade e firmeza á vez

Na Disciplina Positiva falamos da unión destes dous ingredientes:

Amabilidade para recoñecer o que senten (“entendo que queiras seguir xogando”).

Firmeza para soster a norma con agarimo (“e agora tócase ir durmir, mañá seguimos”).

Non se trata de negociar eternamente nin de impor con dureza. Trátase de comunicar que o límite existe, pero que non o atravesan sós ou soas, senón acompañados.

✨ Ideas prácticas para o día a día

🔸Rutinas como límites naturais: cando unha acción se repite cada día (lavarse os dentes, gardar xoguetes, preparar a mochila), deixa de ser unha loita e convértese nun hábito do que gozar.

🔸Ofrecer eleccións dentro do límite: “Temos que lavarnos os dentes, queres empezar ti ou queres que empece eu por ti?”

🔸Nomear a emoción e manter o límite: “Vexo que che enfada apagar a tele, é normal. E agora apagámola porque é hora de cear.”

🔸Coherencia entre persoas adultas: os límites son máis seguros cando se sosteñen de forma conxunta e previsíbel.

🔸Revisar os nosos propios límites: tamén é válido recoñecer que ás veces nos custa sosterlos por cansazo, culpa ou présa. Ser consciente diso axúdanos a escoller mellor como poñelos.

🌷 Un recordatorio para ti, que acompañas

Poñer límites non significa ser fría ou dura. Significa estar presente, mirar con tenrura e transmitir confianza no medio da frustración do teu peque. Claro que chegará a frustración propia, pero lembra que os límites axudaranlles a medrar.

Os límites ensínanlles que o mundo e as persoas teñen bordos, pero dentro deses bordos sempre hai amor, conexión e pertenza.

Porque ao final, un límite ben posto é outra maneira de dicir: “coido de ti, podes confiar.”

💬 Como se viven na túa casa os límites do día a día? Hai algún que custe máis? Léemoste con cariño 🌻