🎃 Medos, disfraces e risas: como acompañar Samaín dende a Disciplina Positiva

Chega por fin Halloween, ou Samaín, esa época máxica do ano na que as rúas se enchen de cabazas, disfraces, luces suaves e risas entre sustos. Un tempo no que a imaxinación cobra vida e o misterioso se mestura co divertido.

Para moitas familias é unha época chea de ilusión, manualidades e lambetadas. Pero tamén pode traer emocións intensas: medos, sustos, nenos ou nenas que non queren disfrazarse ou que se asustan máis do esperado.

Desde a mirada da Disciplina Positiva, estas festas son unha oportunidade marabillosa para falar de emocións, empatía e respecto, máis que de medo ou valentía.

🧠 O que ocorre no cerebro infantil cando senten medo

O medo é unha emoción básica e protectora. Nos nenos e nenas, o seu cerebro aínda está aprendendo a distinguir entre o imaxinario e o real.

Cando ven unha máscara, un disfraz ou un son forte, a amígdala cerebral actívase: interpreta “perigo” e lanza a alarma. Aínda non poden razonar como unha persoa adulta, porque a cortiza prefrontal, que dá contexto e calma, está en pleno desenvolvemento.

Por iso non serve dicir “non pasa nada” ou “non sexas parvo, se é só un disfraz”. O seu medo e o seu sentido de perigo son reais para eles e elas.

O que precisan non é que lles quitemos o medo, senón que lles acompañemos a atravesalo:👉 “Vexo que che asusta esa máscara, e é normal. Podo quedar contigo ata que te sintas mellor se queres.”

Cando a persoa adulta ofrece calma e seguridade, o cerebro infantil aprende a autorregularse por imitación. Esa é a base da seguridade emocional.

🌱 Acompañar desde a Disciplina Positiva

Acompañar desde a Disciplina Positiva significa estar presentes con amabilidade e firmeza ao mesmo tempo.

🌼 Amabilidade: recoñecer e validar o que senten.

🌳 Firmeza: soster os límites que lles dan seguridade (por exemplo, non obrigarlles, pero tampouco evitar todo contacto co novo).

Algunhas ideas prácticas:

🔸Anticipar e falar: contar que pasará, ver xuntos os disfraces, mirar fotos doutros anos ou ler un conto sobre Halloween.

🔸Respectar o seu ritmo: se non quere disfrazarse ou saír, está ben. Pode participar doutras formas (decorar, repartir lambetadas, mirar desde a xanela).

🔸Fomentar a empatía: se o teu peque disfruta asustando, podes aproveitar para ensinar que o xogo só é divertido se todos o están pasando ben.

🔸Coidar os estímulos: non todos os ambientes son axeitados para todas as idades. Menos luces, menos ruído, máis conexión.

🔸Acompañar con humor e tenrura: o xogo simbólico e os disfraces tamén son unha maneira de explorar os medos desde a seguridade.

🕯️ Un recordatorio suave

O medo non é un inimigo do que fuxir, é un mensaxeiro que nos axuda a coñecernos mellor. E cada vez que acompañas con calma ese medo, estás ensinando ao teu fillo ou filla a confiar en si mesmo, en ti e no mundo.

🌷 E para ti, que acompañas

Quizais ti tamén sintas contradicións: ganas de gozar da festa, pero algo de cansazo con tanto ruído, disfraces ou azucre. Acompañar non significa facelo todo perfecto: significa observar, escoitar e adaptarse.

Non é un “deberías gozar”, é un “ímos facelo ao noso ritmo”.

🎃 Este Halloween (ou Samaín), celebra o xogo, a creatividade e a conexión. Porque, ao final, o importante non é o disfraz, senón sentirse a salvo dentro del.

💬 Como vivides na casa estas festas? Gústalles disfrazarse ou prefiren mirar desde fóra? Léemovos con agarimo 🌻