🎈 “Non corras, non subas, non fagas…” e se tentamos doutra maneira?

No día a día da maioría das familias hai unha palabra que aparece máis veces das que imaxinamos ou nos gustaría: “non”.

“Non corras”, “Non berres”, “Non subas aí”, “Non toques iso”.

Ás veces sae sen pensalo, case como un reflexo. Porque temos présa, porque queremos evitar riscos, porque estamos cansas, porque desexamos que todo vaia fluído.

E, por suposto, o “non” é necesario: protexe, marca límites e coida.

Pero cando se converte na palabra máis repetida, algo pérdese polo camiño: conexión, calma e oportunidades de aprendizaxe. E, sobre todo, os nenos e nenas quedan sen saber que si poden facer.

Dende a Disciplina Positiva, non se trata de eliminar o “non”, senón de usar menos o automático e máis o consciente, transformándoo nunha guía que acompaña en positivo.

🧠 Por que o “non” non funciona como esperamos?

Para os nenos e nenas pequenas, o “non” é unha palabra abstracta. O seu cerebro está en pleno desenvolvemento, especialmente a cortiza prefrontal (a parte encargada de frear impulsos e reflexionar antes de actuar).

Isto significa que:

• O “non” non frea a acción por si mesmo.

• O “non” non ofrece alternativa nin explica o porqué.

• O “non” activa a frustración, pero non ensina habilidades novas.

  
  

De feito, cando repetimos “non” moitas veces, ocorre algo curioso: deixa de ter efecto. E a situación que queriamos evitar escala, non porque non entendan, senón porque non saben que si poden facer no seu lugar.

🌱 A mirada da Disciplina Positiva

A Disciplina Positiva non elimina os límites nin confunde a liberdade coa permisividade. De feito, os límites son moi necesarios para que os nenos e nenas se sintan seguros.

A clave está en como poñelos.

O que propón a Disciplina Positiva:

✔️ Límites claros, respectuosos e coherentes

✔️ Guía no canto de ordes

✔️ Alternativas concretas

✔️ Conexión antes que corrección

✔️ Menos “non” automático, máis intención

O “non” segue estando, pero empregado con propósito: para coidar, non para frear cada impulso natural do desenvolvemento infantil.

✨ Ideas prácticas para transformar os “non” do día a día

Aquí tes algunhas alternativas respectuosas, realistas e fáciles de aplicar:

🔸Describe o que si poden facer.

En vez de: “Non corras polo corredor”→ “Imos camiñando para estarmos seguros.”

🔸Ofrece opcións.

En vez de: “Non berres”→ “Podes falar baixiño ou podemos saír un intre a berrar xuntos.”

🔸Fala dende o límite persoal.

En vez de: “Non me pegues”→ “Non quero que me golpear porque me doe. Se estás enfadado, podes golpear o coxín.”

🔸Anticipa.

“Imos entrar na tenda: dentro camiñamos e falamos baixiño.”

🔸Transforma a norma en rutina.

“Non se come no sofá”→ “A comida sempre vai na mesa.”

🔸Usa o humor (cando a situación o permite).

As crianzas aprenden mellor xogando ca escoitando un sermón.“Mira como camino amodiño, coma un caracol.”

🌷 E para ti, que acompañas

Non sempre vas poder evitar o “non”. Non pasa nada. Ás veces é o único que nos sae, e tamén está ben.

Educar dende o respecto non é facelo perfecto, é facelo consciente. É darte conta a metade da frase, é reparar cando te pasas, é probar de novo mañá. Ti tamén estás aprendendo.

Cando escolles transformar un “non” automático nunha guía amábel, estás ensinando regulación, linguaxe, autocontrol, límites e respecto. E, sobre todo, estás ensinando que se pode medrar sen medo e sen castigo.

🌾 Un recordatorio suave

Os “non” non desaparecen, pero vólvense máis claros, máis útiles e máis respectuosos.

As crianzas necesitan límites, si, pero tamén necesitan entender o mundo con palabras que as guíen e non só que as freen.

A Disciplina Positiva recórdanos que se aprende mellor dende a conexión que dende a prohibición.

💬 ¿A ti tamén che pasa que ás veces te escoitas dicindo moitos “non”? ¿Que alternativas che funcionan na casa? Lémoste con cariño 🌻