Os erros coma oportunidades de aprendizaxe 🌷

Na crianza temos a tentación, algunhas veces, de evitar que os nenos e nenas se equivoquen: adiantarnos ao que podería saír mal, corrixir rápido, dar solucións antes de tempo. Queremos que sufran o menos posible, como é lóxico. Aínda que a Disciplina Positiva recórdanos algo esencial: os erros non son fracasos, son parte natural da aprendizaxe.

🧠 Que pasa no cerebro cando se equivocan

O cerebro infantil está en pleno desenvolvemento, sobre todo a cortiza prefrontal —a parte encargada de planificar, anticipar e regular impulsos—. Iso significa que equivocarse é inevitable: esquecen recoller as súas cousas, derraman o vaso de auga, fan unha suma mal, enfádanse e dan un portazo.

Cada erro activa conexións neuronais que, acompañadas con calma e orientación, transfórmanse nunha aprendizaxe real. Cando lles castigamos ou humillamos, o que se grava no seu sistema é o medo. Cando lles acompañamos con respecto, o que se grava é confianza e responsabilidade.

🌱 A mirada da Disciplina Positiva

Jane Nelsen, creadora da teoría de Disciplina Positiva, résumeo con esta idea:“Os erros son marabillosas oportunidades para aprender”.

Isto significa que:

• Non necesitamos sobreprotexer nin evitar cada erro.

• Tampouco necesitamos castigar nin avergoñar por equivocarse.

• O que si necesitamos é ensinar a reparar, reflexionar e buscar solucións en familia.

  
  

Deste xeito, o erro deixa de ser algo que resta e que evitamos, e pasa a ser unha experiencia que suma en autoestima, empatía e responsabilidade.

✨ Ideas prácticas para acompañar os erros

🔸Nomear sen xuízo: en vez de “eres un desastre, sempre tiras todo”, probar con: “o vaso caeu e a auga derramouse polo chan”.

🔸Involucrar na solución: “Queres traer un trapo para secar?” → responsabilidade compartida e sen culpa.

🔸Separar conduta de identidade: non é o mesmo “fixeches un ruído moi forte ao entrar, asustáchesme” que “eres moi bruto, que susto me deches”.

🔸Alentar o esforzo: “Equivocácheste, e seguiches intentalo. Iso é moi valioso.”

🔸Modelar co teu propio exemplo: cando como persoa adulta recoñeces “equivoqueime, fágoo diferente a próxima vez”, ensinas máis que cun sermón.

🌷 E para ti, que acompañas

Como persoas adultas que coidamos, a miúdo esixímonos a perfección: non gritar nunca, ter paciencia infinita, facelo todo ben á primeira. Pero igual que os teus peques, ti tamén aprendes equivocándote.

Cada vez que escolles reparar no canto de castigarte, tamén estás modelando resiliencia.Porque ao final, equivocarse non rompe o vínculo co teu peque. Equivocarse —e volver, reparar, aprender— é o que o fortalece.

✨ Un recordatorio suave

Educar non é evitar os erros ou castigalos, é aceptalos como naturais do ser humano, transformar cada erro en semente de aprendizaxe e de vínculo.

O teu peque non necesita que todo saia perfecto, necesita sentir que, pase o que pase, sempre hai espazo e confianza para aprender e medrar da man.

💬 Como vivides na casa os erros? Cústache acompañalos con calma ou ves como parte da aprendizaxe? Léemoste con agarimo 🌻